Roeselare Standenbouw

Wat jullie betreft hebben we geen precieze verwachtingen over de resultaten (standenbouw verhuur). Het gaat ons om het avontuur dat jullie zullen aangaan. projectleider standenbouw. In dat verband hebben we niet toevallig gekozen voor Brugge 2002 als kader voor jullie Meesterproef. Het brengen van hedendaagse kunst in Brugge, zeker wanneer die gekoppeld wordt aan nieuwe architectuur, vormt ongetwijfeld een uitdaging

Het verleden kleeft hier aan alles wat je ziet, het lijkt niet gemakkelijk hier de toekomst in te voeren. Jan Vermassen: De culturele hoofdsteden van Europa vormen een initiatief van de Griekse zangeres en minister van cultuur Melina Mercouri. Het initiatief dateert van 1985. In 2002 wordt Brugge culturele hoofdstad van Europa.

Brugge is veel te klein om zoiets zelf te organiseren. Daarom werd Hugo De Greef aangesteld als intendant. Hij houdt zich bezig met de afdeling Programmatie-Communicatie en met de Algemene Leiding waarin ook het zakelijk beleid vervat zit - Wat mag een curator niet doen?. Ikzelf ben verantwoordelijk voor Architectuur, Kunst, Tentoonstelling en Film… Katrien Laporte is verantwoordelijk voor de dans en de podiumkunsten

Een eerste invalshoek voor Brugge 2002 wordt gevormd door Geschiedenis en Actualiteit. Het is de bedoeling het geheugen van de stad een actueel imago te geven. De tweede invalshoek is Duurzaamheid. Wat kan Brugge 2002 betekenen naar de toekomst toe? Daarvoor nemen we onze toevlucht tot duurzame methodes: bijvoorbeeld de bouw van een concertgebouw dat het actuele imago van Brugge kan verspreiden naar de volledige regio toe tot in het buitenland.

We zouden het draagvlak voor de hedendaagse kunst willen verbreden door zoveel mogelijk kunst te brengen op zoveel mogelijk plaatsen in de stad. Naast het beklemtonen van de duurzaamheid willen we ook feesten. Dat is een derde invalshoek (beurswand huren). We willen het feest centraal stellen. Er komt een culinair festival, een heus openingsfeest met kleine initiatieven

Standenbouw West-vlaanderen

Verder willen we de link leggen met de 21ste eeuw, en zouden we initiatieven willen nemen rond internet en dergelijke. We denken ook aan het verfijnen van het programma. Ivo Van Hove: Ik ben in 1981 als theatermaker begonnen in een ouwe wasserij die we helemaal hebben kapotgemaakt. Er stonden dertig beeldhouwers en andere kunstenaars op scène en we ontvingen dertig toeschouwers.

Eigenlijk hielden we ons toen bezig met wat nu ‘locatieproducties’ genoemd worden. Maar omdat we niet in theaters speelden kregen we geen subsidies. Daarom zijn we een fusie aangegaan met een theater in Gent. Toen kregen we drie miljoen subsidies - beurswand bestellen. In 1987 heb ik dan samen met Lucas Vandervorst De Tijd opgericht

We brachten Macbeth, Don Carlos, werk van Thomas Bernhard en ‘In de eenzaamheid van de katoenvelden’ van Bernard-Marie Koltès. Intussen ging mijn hart meer en meer uit naar het grote schouwtoneel, maar bij De Tijd kregen we daar te weinig subsidie voor. Lucas en ik waren te veel geworden voor één gezelschap.

We brachten toen onder andere ‘Het begeren onder de olmen’, waarin 98 koeien op de scène stonden. Wie mag curator worden?. Gaandeweg gingen we meer en meer met een vaste club acteurs werken. Het werken met losse medewerkers kost veel tijd omdat ze elkaar telkens weer moeten leren kennen en omdat je minder snel risico’s durft nemen

Square Plus Standenbouw

Zo hebben we ‘India Song’ gemaakt, een bijna pure muziekcompositie, waarbij de acteurs hun tekst nasynchroniseerden. En toen is het Hollandfestival gekomen, waar ik in contact gekomen ben met de muziekwereld, waarvan ik de rijkdom en de mogelijkheden nog niet kende - goethals standenbouw. Het is een bijna autistische wereld, al is er tegenwoordig een tendens in het theater en in de muziekwereld de blik meer naar buiten te richten

Iemand die met literatuur bezig is kijkt anders naar de hedendaagse kunst. Ik ben geen fotograaf, schrijver, danser of choreograaf. Ik zal een soort beschouwer zijn, een vragensteller. Eigenlijk is de zoektocht binnen dit project kenschetsend voor wat er nu in de kunst gebeurt. Ik beweer dat de goden niet meer bestaan.

Het is heel belangrijk dat ik voel dat wat jullie maken uit een grote noodzaak voortkomt, want anders moet het niet. IJver vind ik niks, als ik maar voel dat er een grote noodzaak zit in wat je doet. Counter desk. Dat is het gevaar van dit project: dat het een versiering wordt, dat het een speels interludium wordt, begrijp je? Katrien Laenen: Het team van de Bouwmeester probeert ervoor te zorgen dat kunstprojecten niet op het einde van de rit aan gebouwen worden toegevoegd, maar ook voor en tijdens het project ingebracht worden

We hebben daarbij bewust kunstenaars opgezocht die buiten de grenzen van hun eigen discipline gaan kijken. Kunstenaars zoals Peter Verhelst, Dirk Braeckman, Peter Missotten, Meg Stuart en Win Van den Abbeele… Dat is eigenlijk een beetje het proces geweest om tot jullie keuze te komen. Donderdag, 14 maart b0b Van Reeth: Ik ben architect.

We zijn gestart in 1999 - led beurswand. Ik heb een team van zeven medewerkers. In 1999 hebben we een Meesterproef georganiseerd voor jonge architecten. Waarom? Er zijn mensen die denken dat architectuur een kunst is. Ik weet niet wat architectuur is. Voor mij is het zoeken naar wat architectuur zou kunnen zijn belangrijk

Standenbouw Roeselare

Daarom hebben we aan verschillende administraties gevraagd een project voor te stellen (standbeeld standenbouw). Er waren zes instituten, zes kandidaten en zes projecten die uitgemond zijn in opdrachten. Eerst waren we van plan dit om het jaar te doen, maar dan kwamen we op het idee iets analoogs te doen met kunstenaars

Soms is de overheid ook opdrachtgever voor nieuwe gebouwen. De laatste jaren was er nogal wat kritiek op de overheid als bouwheer. Waarom kon de overheid geen duurzame gebouwen neerzetten? De meeste beslissingen werden overgelaten aan projectontwikkelaars. Zo is bij voormalig minister Wivina Demeester de idee ontstaan zoals in Nederland een rijksbouwmeester aan te stellen die zorgt voor de kwaliteit van de gebouwen en de kwaliteit van de overheid als bouwheer.

Bruggen, zeekanalen, de verbreding van het Albertkanaal, alles wat groter is dan 100 vierkante meter, wat eigenlijk 10.000 zou moeten zijn. beurswand kopen. 1 à 2 % van de kostprijs van deze bedrijvigheid zou in de toekomst naar de kunst kunnen gaan. Vroeger noemden ze dat kunstintegratie of geïntegreerde kunst. Eigenlijk betekende die term oorspronkelijk dat het resulterende kunstwerk moest vasthangen aan het gebouw, het maakte er deel van uit

Om te breken met die benaderingswijze hebben wij onze aanpak ‘kunst in opdracht’ genoemd. Het verschil is dat de kunstenaar niet achteraf bij een project betrokken wordt, maar gelijktijdig of vooraf. Voor de verbreding van het Albertkanaal heb ik bijvoorbeeld zin om aan een aantal schrijvers te vragen iets mee te geven aan de mensen die het ontwerp moeten maken.

Counter Desk

Ivo Van Hove: Zijn er voor jou goede voorbeelden van kunst in opdracht in de wereld te vinden? b0b Van Reeth: Er zijn veel benaderingswijzen. Ik wil door iedereen verrast worden. standenbouw beurs. Het is niet zo dat er maar één invalshoek is. Ik hield bijvoorbeeld van ‘Over the Edges’ in Gent, waar de meest verscheiden dingen samengebracht waren

Ivo Van Hove: Kunst in opdracht is niet alleen de kers op de taart, het kan ook het meel zijn waarvan de taart wordt gemaakt (beurswand engels). b0b Van Reeth: Je kan het omschrijven hoe je wil, ik heb er toch geen definitief antwoord op. Journalist: Hoe kunnen jullie in de toekomst mislukkingen voorkomen? b0b Van Reeth: Door de zaak anders te noemen

Journalist: Kunst in dienst van architectuur? b0b Van Reeth: Neen, gelijktijdig (bedrukte beurswand). Architectuur wordt teveel beschouwd als een vak op zich. Natuurlijk zijn architecten niet vrij. Bijvoorbeeld omdat ze bijna altijd in teams werken. Dat brengt beperkingen mee die heel vruchtbaar zijn. Hoe meer beperkingen, hoe beter. Nu maken we nog altijd gebouwen als comateuze patiënten, met ramen die niet open kunnen en een beademingstoestel op het dak

Toch is het tegenwoordig technisch mogelijk gebouwen met een levend klimaat neer te zetten. Als we er dan ook nog voor zorgen dat zo’n gebouw er 400 jaar kan staan, dan wordt het een monument. Geert Goiris : Remember Woensdag, 14 maart Ik heb vier jaar fotografie gevolgd aan de Sint-Lukas Hogeschool voor Beeldende Kunsten in Brussel.

Dat is nu gelukkig aan het veranderen. Onlangs hebben ze de opleiding opgedeeld, zodat je nu kan kiezen tussen een documentaire, een toegepaste en een experimentele richting (bedrukte beurswand). Ik heb heel veel gehad aan de wekelijkse colleges van Dirk Lauwaert, die ik echt als een privilege beschouwde. Oorspronkelijk was het mijn ambitie filmregie te studeren, maar mijn ouders stonden daar huiverachtig tegenover

Beurswand Op Maat

Ik kwam van een heel andere kant. paritair comité standenbouw. Gaandeweg heb ik ondervonden dat ik moeilijk gestructureerde verhalen kan vertellen en ben ik bij de fotografie blijven hangen - standenbouw berchem. Ik heb aan mijn studies in Sint-Lukas een notie van vakmanschap overgehouden, wat ik niet slecht vind, maar na die vier jaar moest ik echt weg